Kalisteniką, czyli treningiem siłowym z wykorzystaniem masy własnego ciała, zainteresowałem się mniej więcej dwa lata temu. Wcześniej nie byłem specjalnie aktywny fizycznie – trochę biegałem, poszedłem kilka razy na siłownię, od czasu do czasu wsiadłem na rower i to właściwie wszystko. Na siłowni nie spodobało mi się na tyle, żeby regularnie na nią uczęszczać, poza tym szybko okazało się, że zdrowie ludzi, którzy podnoszą ciężary od wielu lat pozostawia wiele do życzenia. Weterani takiego treningu mają problemy ze stawami, nadwagą, ciśnieniem, często padają ofiarą przerostu komory serca. Po kilku treningach doszedłem do wniosku, że to nie dla mnie.
Do treningu siłowego wróciłem, podobnie jak większość adeptów kalisteniki, po obejrzeniu kilku filmików prezentujących wyczyny Franka Medrano. Podczas treningów kalistenicznych nasze mięśnie i stawy są angażowane przez ruchy które je ukształtowały w trakcie milionów lat ewolucji, więc kontuzje pojawiają się tu o wiele rzadziej niż na siłowni.