Poszczególne PG wykazują bardzo różne działania farmakologiczne w zależności od rodzaju tkanki i narządu.
Większość PG działa rozszerzające na naczynia krwionośne i obniża ciśnienie krwi. Szczególnie silnie działają PGE, PGA, a najsilniej PGI2, Cykliczne endonadtlenki w zależności od rodzaju łożyska naczyniowego działają kurczące lub rozszerzające na naczynia krwionośne. Często po krótkim działaniu kurczącym naczynia występuje działanie rozszerzające naczynia na skutek biotransformacji endonadtlenków w PG o właściwościach rozszerzających. TXA2 silnie kurczy naczynia krwionośne. PGE, F i A wywierają słabe dodatnie działanie inotropowe na serce. Niektóre PG wykazują silne działanie na krew. PGEi, E2 i A2 zwiększają erytropoezę przez nasilenie uwalniania erytropoetyny z kory nerkowej. PGEi i PGD2 hamują agregację krwinek płytkowych. PGI2 jest najsilniej działającą endogenną substancją organizmu hamującą agregację płytek. .Natomiast TXA2 jest najsilniejszym czynnikiem powodującym zlepianie się krwinek płytkowych. Oprócz wpływu na mięśnie „gładkie naczyń krwionośnych PG działają także na inne mięśnie gładkie. PGE rozszerzają mięśnie gładkie oskrzefi i tchawicy, natomiast PGF2„, TXAi oraz leukotrieny kurczą je. PjEi, E2, PGF2ct i F2 silnie kurczą macicę zarówno nieciężarną, jak też w okresie ciąży. PGE pobudzają perystaltykę przewodu pokarmowego i powodują biegunkę. PGE, A, I2 hamują wydzielanie soku żołądkowego wzbudzone podaniem pokarmu, gastryny lub histaminy, natomiast zwiększają wydzielanie śluzu żołądkowego. PGEi zmniejsza wydzielanie trzustkowe. PGE, A, I2 zwiększają przepływ krwi przez nerki, wydalanie wody, sodu i potasu.